Mijn boefje was je..ik kan het nog steeds niet geloven dat je er niet meer bent. Dertien jaar hebben we lief en leed met elkaar gedeeld. De laatste maanden heb je nog meegeholpen aan de opvoeding van kleine Duke. Je was ziek, maar hoe ziek beseften we pas nadat je alleen maar verder achteruit ging. Allerlei behandelingen met medicijnen heb je gehad. En je werd maar niet beter. Uiteindelijk hebben de baas en ik besloten om je te laten gaan. En dat doet nog steeds pijn. Ik mis je elke dag , ouwe boef van me.
Wat ons rest zijn de herinneringen : Je kwam bij ons als pup van elf weken, we hebben je van een deel van de boerderij af gehaald. Je bedje was letterlijk van stro. Dat je veel gemist had in je belangrijke Puppie periode kwamen we al snel achter toen je aan het puberen sloeg. Van vreemde kerels moest je niets hebben. En uitvallen naar andere honden deed je eigenlijk al toen jij je nestje verlaten had. Met drie jaar was je voor vrouwtje zo onhandelbaar dat wij een gedragsdeskundige hebben ingeschakeld. Veel hebben we samen er van geleerd. Drie weken lang intensieve training . Jij hoefde je vrouwtje niet langer te beschermen en ik leerde om je als hond te benaderen en op te voeden. We werden een onafscheidelijk stel. Ik liet je lekker los lopen in de bossen waar jij zo dol op was. Zwemmen kon je als de beste en het commando “zoek” deed je korte staartje rond tollen van vreugde. Je was gek op stokken, alles wat je tegen kwam nam je mee naar huis. In het land op de boerderij was je vaak te vinden, vooral als er een potje werd gevoetbald. Je was een lieve en gehoorzame hond die mij als vrouwtje in vertrouwen had genomen. Je had een speciale handleiding als het om vreemd volk ging dat op visite kwam, maar daar konden de baas en ik prima mee overweg. Je had een vast patroon in de ochtend, als ik mijn brood smeerde voor mijn werk, kwam je naast me zitten en wachtte dan totdat je het kapje van het bruin brood kreeg wat nog in de plastic zak zat. Dolblij was je dan..Mee in de auto vond je geweldig en dat liet je horen ook. Als we dichtbij de eindbestemming waren blafte jij je keeltje schor. Wat de baas en ik ook deden, je hield niet eerder op totdat je er uit mocht.
Lieve Kay,
De eindbestemming is nu bereikt…rust maar uit, je hebt het verdient. Wacht op mij bij de “Rainbow Bridge”…..
Just this side of heaven is a place called Rainbow Bridge.
When an animal dies that has been especially close to someone here, that pet goes to Rainbow Bridge. There are meadows and hills for all of our special friends so they can run and play together. There is plenty of food, water and sunshine, and our friends are warm and comfortable.
All the animals who had been ill and old are restored to health and vigor. Those who were hurt or maimed are made whole and strong again, just as we remember them in our dreams of days and times gone by. The animals are happy and content, except for one small thing; they each miss someone very special to them, who had to be left behind. They all run and play together, but the day comes when one suddenly stops and looks into the distance. His bright eyes are intent. His eager body quivers. Suddenly he begins to run from the group, flying over the green grass, his legs carrying him faster and faster. You have been spotted, and when you and your special friend finally meet, you cling together in joyous reunion, never to be parted again. The happy kisses rain upon your face; your hands again caress the beloved head, and you look once more into the trusting eyes of your pet, so long gone from your life but never absent from your heart.
Then you cross Rainbow Bridge together....
Veel liefs, vrouwtje.
Wat ons rest zijn de herinneringen : Je kwam bij ons als pup van elf weken, we hebben je van een deel van de boerderij af gehaald. Je bedje was letterlijk van stro. Dat je veel gemist had in je belangrijke Puppie periode kwamen we al snel achter toen je aan het puberen sloeg. Van vreemde kerels moest je niets hebben. En uitvallen naar andere honden deed je eigenlijk al toen jij je nestje verlaten had. Met drie jaar was je voor vrouwtje zo onhandelbaar dat wij een gedragsdeskundige hebben ingeschakeld. Veel hebben we samen er van geleerd. Drie weken lang intensieve training . Jij hoefde je vrouwtje niet langer te beschermen en ik leerde om je als hond te benaderen en op te voeden. We werden een onafscheidelijk stel. Ik liet je lekker los lopen in de bossen waar jij zo dol op was. Zwemmen kon je als de beste en het commando “zoek” deed je korte staartje rond tollen van vreugde. Je was gek op stokken, alles wat je tegen kwam nam je mee naar huis. In het land op de boerderij was je vaak te vinden, vooral als er een potje werd gevoetbald. Je was een lieve en gehoorzame hond die mij als vrouwtje in vertrouwen had genomen. Je had een speciale handleiding als het om vreemd volk ging dat op visite kwam, maar daar konden de baas en ik prima mee overweg. Je had een vast patroon in de ochtend, als ik mijn brood smeerde voor mijn werk, kwam je naast me zitten en wachtte dan totdat je het kapje van het bruin brood kreeg wat nog in de plastic zak zat. Dolblij was je dan..Mee in de auto vond je geweldig en dat liet je horen ook. Als we dichtbij de eindbestemming waren blafte jij je keeltje schor. Wat de baas en ik ook deden, je hield niet eerder op totdat je er uit mocht.
Lieve Kay,
De eindbestemming is nu bereikt…rust maar uit, je hebt het verdient. Wacht op mij bij de “Rainbow Bridge”…..
Just this side of heaven is a place called Rainbow Bridge.
When an animal dies that has been especially close to someone here, that pet goes to Rainbow Bridge. There are meadows and hills for all of our special friends so they can run and play together. There is plenty of food, water and sunshine, and our friends are warm and comfortable.
All the animals who had been ill and old are restored to health and vigor. Those who were hurt or maimed are made whole and strong again, just as we remember them in our dreams of days and times gone by. The animals are happy and content, except for one small thing; they each miss someone very special to them, who had to be left behind. They all run and play together, but the day comes when one suddenly stops and looks into the distance. His bright eyes are intent. His eager body quivers. Suddenly he begins to run from the group, flying over the green grass, his legs carrying him faster and faster. You have been spotted, and when you and your special friend finally meet, you cling together in joyous reunion, never to be parted again. The happy kisses rain upon your face; your hands again caress the beloved head, and you look once more into the trusting eyes of your pet, so long gone from your life but never absent from your heart.
Then you cross Rainbow Bridge together....
Veel liefs, vrouwtje.
11 november 1996 - 22 mei 2009
© 2011 Doghome.nl
Laatste update
3 oktober 2011
3 oktober 2011