Onze eerste Duitse dog….
Wat missen wij je.
Duncan onze eerste Duitse dog. Wat was je lief. We haalden je op met 9 weken uit Wierden. Onze grijstijger. Als puppy liet jij van je horen als je s’ nachts in je bench lag. Je wilde niet alleen slapen ondanks dat Kay bij je in de kamer lag. Ik heb heel wat nachten wakker gelegen. Baasje probeerde van alles uit om je maar gerust te stellen. Wekkers, zakken met warme pitten en zelfs een babyfoon. Het enige wat hielp was de warme rug van vrouwtje…
Je was heel gevoelig voor stem geluiden,als iemand nors en kort tegen je sprak dook je van angst ineen. En als er vrolijk en hoog werd gesproken kwam je vol verwachting een kijkje nemen. Een dog met een heel fijn gevoelig karakter. Baasje is met jouw ook op cursus geweest. Je slaagde met glans voor alles. Bij jouw was de stem voldoende. Je wilde alleen niet “af” of “zitten” als het gras nat was. Jullie waren het enige koppel dat standaard een dekentje bij zich hadden als jullie deze oefeningen moest doen. En als er koffie werd gedronken in het clubhuis en je moest wachten aan een paal, dan jankte je heel Raalte bij elkaar of je trok gewoon de paal uit de grond om vervolgens lekker bij baasje te gaan zitten.
Met Kay heb je een keer goed gevochten om hogerop te komen in de roedel...dat koste baasje bijna zijn duim en vrouwtje kreeg zowat een hartverlamming..We hebben jullie uit elkaar gehaald en apart gezet totdat jullie afgekoeld waren. Kay bleef uiteindelijk de baas. Daar hebben we duidelijke regels voor gemaakt. Eerst hij eten dan pas jij. Eerst Kay begroeten dan pas jij. Dat was wel eens moeilijk voor mij, omdat je met je grote lichaam Kay soms gewoon aan de kant drukte...en je met je grote Droopy ogen me zo lief kon aanstaren..en je natte bek op mijn schoot legde.
Je was gek op je pieppies, ( pluchebeesten ),tennisballen , liefst vier te gelijk in je bek….wat vrouwtje toch ernstig zorgen baarde voor verstikking..en stink oren en stokjes. Kay wilde graag alle voorgekauwde restantjes van je hebben..en jij liet het netjes toe. De vijver was je waterbak en het liefst plunderde je de afval containers leeg. Ruby de jackrussel teef van de buren was je grote liefde. Snurken kon je harden dan de baas en kwijlen was soms zo erg dat vrouwtje er op uit gleed als ze niet op tijd dat “nare kwijldoekje” langs je bek had geveegd.
Je bent er niet meer….Je bent negen jaar geworden en we missen je vreselijk, mensen proberen ons op te vrolijken door te zeggen dat het een respectabele leeftijd is voor een dog. Er is bij het overlijden van jouw een stukje van ons hart afgebrokkeld en de pijn zal er voor altijd blijven zitten. Vergeten doen we je nooit.
Dag lieve Duncan, vrouwtje.
Wat missen wij je.
Duncan onze eerste Duitse dog. Wat was je lief. We haalden je op met 9 weken uit Wierden. Onze grijstijger. Als puppy liet jij van je horen als je s’ nachts in je bench lag. Je wilde niet alleen slapen ondanks dat Kay bij je in de kamer lag. Ik heb heel wat nachten wakker gelegen. Baasje probeerde van alles uit om je maar gerust te stellen. Wekkers, zakken met warme pitten en zelfs een babyfoon. Het enige wat hielp was de warme rug van vrouwtje…
Je was heel gevoelig voor stem geluiden,als iemand nors en kort tegen je sprak dook je van angst ineen. En als er vrolijk en hoog werd gesproken kwam je vol verwachting een kijkje nemen. Een dog met een heel fijn gevoelig karakter. Baasje is met jouw ook op cursus geweest. Je slaagde met glans voor alles. Bij jouw was de stem voldoende. Je wilde alleen niet “af” of “zitten” als het gras nat was. Jullie waren het enige koppel dat standaard een dekentje bij zich hadden als jullie deze oefeningen moest doen. En als er koffie werd gedronken in het clubhuis en je moest wachten aan een paal, dan jankte je heel Raalte bij elkaar of je trok gewoon de paal uit de grond om vervolgens lekker bij baasje te gaan zitten.
Met Kay heb je een keer goed gevochten om hogerop te komen in de roedel...dat koste baasje bijna zijn duim en vrouwtje kreeg zowat een hartverlamming..We hebben jullie uit elkaar gehaald en apart gezet totdat jullie afgekoeld waren. Kay bleef uiteindelijk de baas. Daar hebben we duidelijke regels voor gemaakt. Eerst hij eten dan pas jij. Eerst Kay begroeten dan pas jij. Dat was wel eens moeilijk voor mij, omdat je met je grote lichaam Kay soms gewoon aan de kant drukte...en je met je grote Droopy ogen me zo lief kon aanstaren..en je natte bek op mijn schoot legde.
Je was gek op je pieppies, ( pluchebeesten ),tennisballen , liefst vier te gelijk in je bek….wat vrouwtje toch ernstig zorgen baarde voor verstikking..en stink oren en stokjes. Kay wilde graag alle voorgekauwde restantjes van je hebben..en jij liet het netjes toe. De vijver was je waterbak en het liefst plunderde je de afval containers leeg. Ruby de jackrussel teef van de buren was je grote liefde. Snurken kon je harden dan de baas en kwijlen was soms zo erg dat vrouwtje er op uit gleed als ze niet op tijd dat “nare kwijldoekje” langs je bek had geveegd.
Je bent er niet meer….Je bent negen jaar geworden en we missen je vreselijk, mensen proberen ons op te vrolijken door te zeggen dat het een respectabele leeftijd is voor een dog. Er is bij het overlijden van jouw een stukje van ons hart afgebrokkeld en de pijn zal er voor altijd blijven zitten. Vergeten doen we je nooit.
Dag lieve Duncan, vrouwtje.
6 september 1999 - 24 september 2008
© 2011 Doghome.nl
Laatste update
3 oktober 2011
3 oktober 2011